auntie Imke
Blijf op de hoogte en volg Imke Tramper
07 Februari 2014 | Oeganda, Kampala
Ja ik ben nu echt weer terug in Afrika. In kampala Uganda dit keer... het duurde even voor ik er was. na een lange vliegreis kwam ik zaterdagnacht aan. gelukkig kon ik zondag met de andere vrijwilligers uitrusten bij het zwembad een stukje verder op bij een hotel.. heerlijk zn eerste dagje...
maandag begon het avontuur dan echt. na een korte rondleiding door de stad werd ik voorgesteld aan het project. het was deze week even wennen en zoeken naar mogelijkheden, ze hebben namelijk een goed rooster die behalve de tijd redelijk wordt uitgevoerd. er zijn elke dag zeker 4 lessen. ik begin om 8.30 met bidden en zingen, alle auntie's (zo worden de leraressen hier aangesproken) zijn er dan ook. ik heb een aantal lessen meegevolgd om te kijken wat ze precies doen zoals beads maken, tasjes maken. donderdag ben ik een dag meegeweest naar het ziekenhuis omdat een aantal meiden een check up kregen, dat duurt dan wel een hele dag want het is in een groot govermenthospital erg druk, mensen liggen op matjes in de gangen met kinderen, dat is wel even wennen... maar uit eindelijke had iedereen zijn check, hebben we een meisje met haar kindje mee terug genomen die was bevallen afgelopen week en hebben we een ander meisje achtergelaten want haar bevalling was begonnen....
de leraressen zijn erg aardig en staan overal voor open. volgende week start ik met eigenlessen, dan zal ik in de ochtend een uurtje de tijd krijgen, verder help ik met de bestaande lessen mee. tenslotte ben ik hier maar een maand dus ik kan ook niet alle tijd nu op eisen. daarnaast hebben ze gewoon al erg goede lessen zoals engels, opvoedlessen en skills lessen, leren maken van producten zoals kaarsen, kleding, kettingen enz.
de meiden zijn erg aardig. af en toe hoor ik dat ze het over muzungu hebben, dat ben ik de blanke, maar volgens mij is het allemaal goed bedoeld. ze worden hier streng opgevoed dus er is veel respect voor de leraren en voor mij. wij leraren houden bijvoorbeeld onze schoenen binnen aan maar de meiden moeten ze uit doen... het is wel een heftig programma, over de meiden kan ik vanwege privacy niet te veel vertellen, maar maandag werden er 2 nieuwe meiden gebracht door de politie, crisis dus, en de jongste is 12 jaar. dat is wel even een schock, voor iedereen hier trouwens...
ik schrijf alweer een veel te lang verhaal, dus ik rond snel even af met het laatste stukje over mijn nieuwe huis. een leuk huis met 2 slaapkamers en 2 badkamers. we zitten met 7 vrijwilligers in totaal en het is erg gezellig.. ik ga weer verder met werken want ik zit nu op het project even op de computer..
kwaheri, badae
tot ziens, tot straks in het kiswahili, dat wordt hier niet veel gesproken, maar luganda kan ik nog niet.
groetjes,
imke
maandag begon het avontuur dan echt. na een korte rondleiding door de stad werd ik voorgesteld aan het project. het was deze week even wennen en zoeken naar mogelijkheden, ze hebben namelijk een goed rooster die behalve de tijd redelijk wordt uitgevoerd. er zijn elke dag zeker 4 lessen. ik begin om 8.30 met bidden en zingen, alle auntie's (zo worden de leraressen hier aangesproken) zijn er dan ook. ik heb een aantal lessen meegevolgd om te kijken wat ze precies doen zoals beads maken, tasjes maken. donderdag ben ik een dag meegeweest naar het ziekenhuis omdat een aantal meiden een check up kregen, dat duurt dan wel een hele dag want het is in een groot govermenthospital erg druk, mensen liggen op matjes in de gangen met kinderen, dat is wel even wennen... maar uit eindelijke had iedereen zijn check, hebben we een meisje met haar kindje mee terug genomen die was bevallen afgelopen week en hebben we een ander meisje achtergelaten want haar bevalling was begonnen....
de leraressen zijn erg aardig en staan overal voor open. volgende week start ik met eigenlessen, dan zal ik in de ochtend een uurtje de tijd krijgen, verder help ik met de bestaande lessen mee. tenslotte ben ik hier maar een maand dus ik kan ook niet alle tijd nu op eisen. daarnaast hebben ze gewoon al erg goede lessen zoals engels, opvoedlessen en skills lessen, leren maken van producten zoals kaarsen, kleding, kettingen enz.
de meiden zijn erg aardig. af en toe hoor ik dat ze het over muzungu hebben, dat ben ik de blanke, maar volgens mij is het allemaal goed bedoeld. ze worden hier streng opgevoed dus er is veel respect voor de leraren en voor mij. wij leraren houden bijvoorbeeld onze schoenen binnen aan maar de meiden moeten ze uit doen... het is wel een heftig programma, over de meiden kan ik vanwege privacy niet te veel vertellen, maar maandag werden er 2 nieuwe meiden gebracht door de politie, crisis dus, en de jongste is 12 jaar. dat is wel even een schock, voor iedereen hier trouwens...
ik schrijf alweer een veel te lang verhaal, dus ik rond snel even af met het laatste stukje over mijn nieuwe huis. een leuk huis met 2 slaapkamers en 2 badkamers. we zitten met 7 vrijwilligers in totaal en het is erg gezellig.. ik ga weer verder met werken want ik zit nu op het project even op de computer..
kwaheri, badae
tot ziens, tot straks in het kiswahili, dat wordt hier niet veel gesproken, maar luganda kan ik nog niet.
groetjes,
imke
-
07 Februari 2014 - 13:04
Ibrahim:
Hey mpenzi wangu i am glad u mad it,i am so proud of u ,not everybody has the courage and the passion to do what u did in Ghana with the kids there now helping those poor girls in that difficult situation in Ug,i wish u all the best and see u soon back to Holland.xxx
kwaheri mpenzi
Btw auntie is shanganzi in swahili -
07 Februari 2014 - 14:45
Oma.:
Hallo Imke wat fijn wat van je te horen.
Wat fijn dat je zo goed bent ontvangen.
Het is weer een hele belevenis.
We hebben met veel interesse je verslag gelezen.
Hier alles oké, en tot de volgende mail.
Groetjes Opa en Oma. -
07 Februari 2014 - 22:02
Ria Tramper:
Hoi Auntie,
Ik sluit me helemaal aan bij Ibrahim zijn woorden. Ik ben ongelooflijk trots op je dat je het aangedurft hebt om in je eentje naar Uganda te gaan om daar tienermeisjes te gaan helpen. Al is het maar voor korte tijd. Alleen je aanwezigheid al maakt het voor hun duidelijk dat er mensen zijn die zich hun lot aantrekken. Geen medelijden maar medeleven geeft kracht en hoop. Jij leert , en wij weer van jou...
Succes, en we hopen snel weer wat van je te lezen.
-
08 Februari 2014 - 09:31
Anouk:
Hoi Auntie Imke,
Goed om te horen dat het goed gaat en dat je goed bent ontvangen.
Het project klinkt heftig, ook om in dat ziekenhuis te zijn en al die dingen te zien lijkt me best moeilijk.
Ik ben erg benieuwd, nog een beetje ongelofelijk dat ik daar straks ook ben.
Qua weer kan ik niet wachten want hier is het flutweer, alleen maar regen.
Succes en veel plezier! Xx -
10 Februari 2014 - 04:44
Dewi:
Hè Im
Wat fijn dat het allemaal goed is verlopen de reis en dat je goed werd opgevangen de eerste dagen. Hopelijk voel je je ondertussen goed.je zal hier weer veel ervaring van op doen. Best heftige dingen.je was al wat gewend.maar dit gaat volgens mij weer een stapje verder. Zijn het allemaal Ned.vrijwilligers? Fijn als het daar mee klikt.succes meid.ik volg je graag. We gaan zo vertrekken naar Guangzhou.nog even en dan hopen we ook van de zon te genieten in Vietnam.ben trots op je. Liefs dee
-
10 Februari 2014 - 20:21
Niek:
Hoi Imke,
Plezierig te lezen dat je goed bent aan gekomen en inmiddels ook je draai weer hebt gevonden.
Hoewel je nu "alleen" in Afrika bent, blijkt uit je verhaal dat het alweer je derde grote reis is.
In tegenstelling tot wat eerder is geschreven, is het hier prima weer: een lekker windje (stormachtig) en tussen de buien ook droge periodes.
Geniet van de alle momenten en ervaringen.
Niek
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
